اي زهراي زندگي!
اي اسوه عفاف!
از تو مي آموزيم : حيا و حجاب را در جامعه ، متانت و ادب را در گفتار ، سادگي و دوري از تجملات را در زندگي، تن پوش قناعت را در معاش، حسين پروري و زينب آفريني را در تربيت!
اي زهراي نجابت!
از تو درس مي گيريم:
تعالي روح و جان را در سايه عبادت ، شکوه زندگي را درصفا وصداقت، حمايت از رهبري را در سياست ، و استقامت و نستوهي را در دفاع ازامامت.
از تو مي آموزيم: سرنهادن برسجاده عبوديت را، دست نياز گشودن به آستان خداي بي نياز را، زمزمه و راز و نياز و نماز را ، شيريني کام جان با تلاوت قرآن را، يتيم نوازي و احسان و دستگيري از بينوا را ، تلاشروزانه و نجواي شبانه را، دين شناسي ، معرفت آموزي و پارسايي را.
چگونه بودن را، و ... چگونه زيستن را.
اي بتول بيداري و بزرگواري!
سخنانت در زيبايي و عمق به وحي مي ماند، رفتارت، آينه خلق و خوي" رسول الله"، قلب مهربانت، پناهگاه حسن و حسين و تکيه گاه شير خدا بود.
وجودت، يادآورمحمد بود، سجودت، فرشتگان و قدسيان را به تسبيح و تقديس وا مي داشت، رضايت، رضاي خدا و رسول بود و خشم و غضبت، خشم پروردگار!
داناي رازها بودي و عالمه غير معلمه!
اي چشمه سار حکمت، درياي بيکران خصال نکوي تو از " دانش " و " وفا" و " حيا" موج مي زند!
در چهره ات حياي محمد (ص) نهفته است ، در گفته ات، کلام پدر هست جلوه گر ، اي مادر پدر!
اي فاطمه!...
عشق را هم ز تو بايد آموخت، و مناجات و عبوديت را، وصميميت را، و خدا را هم، بايد از کلام تو شناخت خانه از نام تو عرفان دارد و ... شب، از ياد تو عطر آگين است.